Cam kırıklarından demet yapardım
Kırmızı sular parmaklarımdan nehre karışırdı
Şişenin yansıyan tarafından siluetimi görürdüm
İrkilirdi korkulu heveslerim
Mor bulutlar tepemden kuş bakışı bakardı yüzüme
Ben başka iklimlere bürünürdüm
Bahçedeki ağaçların çatırtıları içimden duyulurdu
Sonra hepsi kırılıp vurulurdu
Göçmen kuşları avucumdan azat ederdim
Özgürlük onlarda anlam bulurdu
Bazen tökezler yürüyemezdim
Bir elimde kum tepeleri
Uçuşmalarını izlerdim