Güller daha goncayken
Koptu dalımdan ilk yaprağım,
Hazana çok varken…
Yokluğunun yükünü taşıyamıyor varlığım.
Attığım her adımda dökülüyor,
Konuştuğum zaman savruluyor,
Dokunduğum vakit tutuşuyorum, yanıyorum…
Dudaklarımı kemiren hatıralarının hatırı olmasa;
Azrail’in cenazesinde kanla abdest alarak
Celladın yüzüne ayetleri tükürüp
Sabaha karşı, son militan onuruyla,
Ruhumun ipini çekerdim…
Yokluğunun yükünü taşıyamıyor varlığım.
Varlığımı sırtlayan şiirim de ağlayınca
Ucundan akıyor kağıdın, sözyaşlarım…
İlk yorum yapan siz olun