Güller daha goncayken Koptu dalımdan ilk yaprağım, Hazana çok varken… Yokluğunun yükünü taşıyamıyor varlığım. Attığım her adımda dökülüyor, Konuştuğum zaman savruluyor, Dokunduğum vakit tutuşuyorum, yanıyorum… Dudaklarımı kemiren hatıralarının hatırı olmasa; Azrail’in cenazesinde kanla abdest alarak Celladın yüzüne ayetleri tükürüp Sabaha karşı, son militan onuruyla, Ruhumun ipini çekerdim… Yokluğunun yükünü taşıyamıyor varlığım. Varlığımı sırtlayan şiirim de ağlayınca Ucundan akıyor kağıdın, sözyaşlarım… Siz de sitemize yazı göndermek…