Kalp midir sevmeyi öğreten, zihin midir kalbe yön veren. Eğer sevmek için öğrenmek gerekse, kalbe ihtiyaç neden?
Aslında hepimiz özünde duygusal insanlarız. Kalp denilen bir organımız var duygularımızı konuşturan, sesini kısamadığımız Sen olur desende, sana olmaz dedirten.
Aslında hepimiz mantıklı insanlarız. Düşünmeye sevk eden bir beynimiz, herhangi bir işle bile meşgulken, ikinci bir meşguliyet sağlayan düşüncelerimiz var.-üçüncü, dördündü, beşinci bile olabilir-
Aslında hiçbirimiz hem mantıklı hem duygusal insanlar değiliz. Beynimizle kalbimiz arasında seçim yapıyoruz. Bazıları kalbini, bazıları beynini konuşturuyor, kalbini susturamayanlar; beynini konuşturamayanlar var. Yada beynini kullanan, kalbini çalıştıramayanlar…
Kalbimiz çoktan seçmeli bir duygu yumağı. Göğsümüzün sol tarafını ele geçiren; aslında şekli sevgiyi niteleyen bu duygu yumağı nefretimizi, sevgimizi, aşkımızı, hüznümüzü barındırıyor.
Hatıralarımızı, yaşanmışlıklarımızı, unutamadıklarımızı, unuttuklarımızı bu değeri yüksek kilitli kasalarda saklıyoruz. Bazen umulmadık bir anda, bazen ise gerektiği anda kilidi açılıyor bu zengin kasanın…
Kabuklu bir ceviz beynimiz. Mantığını, düşüncelerini, bilgilerini, zekasını koordine ediyor. Her bir hücresine desen gibi işlenmiş olan bilgisini, bilgisizliğini barındırıyor. Zorlanıyor düşündüğü şeylerin doğru olup olmadığını, hata yapıp yapmadığını, bilip bilmediğini. Kalbe teslim etmekten başka yol bulamıyor kendini. Kabuğunu kırınca ulaşıyor kalbe. Kalp karar veriyor onun yerine. Ya da tam tersi oluyor, kalbinin ipleri birbirine karışmışken beyin imdadına koşuyor.
Yani hiçbir zaman ikisi aynı yolda yürümüyor…
Siz de yazınızı sitemizde yayımlayabilirsiniz.
İnsanoğlu hormonlarıyla beyni arasında sıkışan komplike bir canlı değil mi zaten ne kadar güzel yazmışsınız
Teşekkür ederim Özkan Bey